W leczeniu rozsianych zmian można stosować izotretynoinę (w Polsce jedynym zarejestowanym wskazaniem jest leczenie trądziku – przyp. red.) i dapson (brak zarejestrowanych w Polsce preparatów – przyp. red.), jednak dowody na ich skuteczność są ograniczone z powodu braku badań klinicznych. Leki te stwarzają istotne ryzyko Cukrzyca to choroba cywilizacyjna, na którą w Polsce choruje ponad 2,5 miliona osób Najczęściej diagnozowana jest cukrzyca typu 2, która ma silne podłoże genetyczne, a jej występowanie kojarzone jest również z otyłością i małą aktywnością fizyczną. Dużo rzadziej występuje cukrzyca typu 1 (insulinozależna), która jest chorobą autoimmunizacyjną. Częstymi symptomami cukrzycy są zmiany skórne. Zazwyczaj są to objawy i schorzenia łagodne, jednak stanowiące istotny dla wielu pacjentów defekt estetyczny. Część z nich jest uciążliwa ze względu na pojawiający się świąd skóry. W skrajnych przypadkach, najpoważniejsze mogą stanowić zagrożenie dla życia. Typ cukrzycy ma pewien wpływ na to, jakie skórne zmiany na skórze występują. Charakter objawów koreluje ze stopniem niewyrównania choroby. Nasilenie się może wskazywać na niewystarczające leczenie cukrzycy i przewlekle podwyższoną glikemię (podwyższony poziom glukozy we krwi). Niekiedy są to pierwsze oznaki cukrzycy i prowadzą do jej rozpoznania. Skóra u cukrzyka – przyczyny problemów skórnych przy cukrzycy Cukrzyca prowadzi do rozwoju różnego rodzaju zmian na skórze w kilku mechanizmach. Najważniejszy z nich to wspomniane powyżej powikłania hiperglikemii – im gorzej wyrównana cukrzyca, tym częstsze są choroby skóry, zwłaszcza te infekcyjne. Wysoki poziom glukozy wpływa na skórę poprzez zahamowanie proliferacji keratynocytów (komórek naskórka) i syntezy białek oraz indukuje apoptozę komórek nabłonkowych. Hiperglikemia upośledza też działanie układu odpornościowego, wpływając na fagocytozę („pożeranie” przez komórki układu immunologicznego) i chemotaksję (przemieszczanie się komórek odpornościowych). To wszystko sprawia, że skóra cukrzyków łatwiej wysycha i jest bardziej podatna na uszkodzenia i infekcje. Jakie są najczęstsze zmiany skórne w cukrzycy? Zmianą bardzo charakterystyczną dla cukrzycy, zwłaszcza typu 2, jest rogowacenie ciemne (acanthosis nigricans). To brunatne, zgrubiałe plamy na skórze, najczęściej występujące na karku i pod pachami. Są związane z insulinoopornością – zbyt słabą odpowiedzią tkanek, przede wszystkim mięśni szkieletowych na działanie insuliny. Z kolei dermopatia cukrzycowa występuje nawet u połowy chorych, częściej u starszych mężczyzn z wieloletnim wywiadem cukrzycy. Związana jest z mikronaczyniowymi powikłaniami cukrzycy i często współistnieje z retinopatią (uszkodzeniem siatkówki) lub nefropatią (uszkodzeniem nerek). Ma charakter brązowych plam, które występują symetrycznie na piszczelach. Zanikają po około 18-24 miesiącach i pozostawiają zagłębienie oraz przebarwienie. Ze względu na łagodny charakter zmian i brak dowodów na skuteczność leczenia, plamki cukrzycowe podudzi nie podlegają leczeniu. Kolejną manifestacją zaburzeń krążenia krwi w małych naczyniach w przebiegu cukrzycy jest tak zwany rumieniec cukrzycowy. Są to czerwone plamy na twarzy i szyi, którym mogą towarzyszyć teleangiektazje (poszerzone naczynka, zwane potocznie „pajączkami”). Zaczerwienienie może ustąpić pod wpływem lepszej kontroli glikemii, zalecane jest też zmniejszenie konsumpcji kofeiny i alkoholu. Obumieranie tłuszczowate to przewlekła choroba skóry, która towarzyszy cukrzycy, przede wszystkim typu 2. Również jest związane z mikroangiopatią cukrzycową i występuje u około 1% cukrzyków, zwłaszcza tych z zaawansowaną chorobą. Lokalizuje się na przedniej powierzchni podudzi. Ma charakter czerwonobrązowych plam, na których widoczne są poszerzone naczynia krwionośne (teleangiektazje). W ich następstwie może dochodzić do powstawania bolesnych owrzodzeń. Podstawą terapii są glikokortykosteroidy stosowane miejscowo. Wyniki badań dokumentujących stosowanie tej terapii są niezadowalające. Polecane dla Ciebie żel, podrażnienie, suchość, świąd, cukrzyca, dla diabetyków, dla alergików, bez parabenów zł balsam, suchość, bez parabenów, dla alergików, dla diabetyków zł krem, suchość, podrażnienie, rogowacenie, pieczenie, świąd, cukrzyca, dla diabetyków, dla alergików zł krem, łuszczyca, rogowacenie, suchość, cukrzyca, dla diabetyków, dla alergików, bez konserwantów, bez parabenów zł Suchość i świąd w cukrzycy Jednym z najczęstszych problemów dermatologicznych pacjentów chorych na cukrzycę jest suchość skóry. Szacuje się, że problem ten dotyczy nawet 40% leczonych. Najprawdopodobniej związana jest z zaburzeniami w mikrokrążeniu, które są częstym powikłaniem choroby. Najbardziej dotkniętym obszarem przez tę dolegliwość są podeszwy stóp. Przesuszona i pękająca skóra sprzyja bakteryjnym i grzybiczym nadkażeniom. Aby tego uniknąć, suchą skórę można natłuszczać emolientami zawierającymi na przykład mleczan amonu. Kolejnym objawem, z którym często borykają się cukrzycy, jest świąd skóry. Jeżeli swędzenie dotyczy całego ciała, to może świadczyć o zaawansowanej nefropatii cukrzycowej (uszkodzeniu nerek), które doprowadziło do mocznicy (wysoki poziom mocznika w krwi objawia się uogólnionym świądem). Swędzenie miejscowe może z kolei być objawem zakażenia, przede wszystkim grzybiczego. Infekcyjne choroby skóry u cukrzyków Pacjenci z cukrzycą mają zwiększone ryzyko infekcji skóry i błon śluzowych, zwłaszcza spowodowanych bakteriami Gram-dodatnimi (takimi jak paciorkowce czy gronkowce) oraz grzybami (szczególnie z rodzaju Candida). Około jedna piąta cukrzyków doświadcza infekcji skóry, które często mają charakter nawrotowy. Bakteryjne zarażenie skóry i tkanki podskórnej mogą przyjmować postać od łagodnych zmian, jak zapalenie mieszków włosowych, przez różę i zapalenie tkanki łącznej aż po martwicze zapalenie powięzi. Infekcje grzybicze są na tyle charakterystycznym powikłaniem cukrzycy, że pacjenci z nawracającą kandydozą powinni zostać przebadani w kierunku zaburzeń gospodarki węglowodanowej. Najczęstszą postacią jest grzybica pochwy, błon śluzowych jamy ustnej, a także grzybica skóry pomiędzy palcami dłoni i stóp. Często występuje również grzybica paznokci. Grzybicze zapalenie błon śluzowych może mieć charakter pleśniawek (białe plamy, które można łatwo usunąć szpatułką), piekącego zaczerwieniania lub zapalenia kątów ust. Na skórze wyprzenia drożdżakowate najczęściej dotyczą fałdów (pod pachami i biustem, odparzenia pachwinach, między pośladkami) i mają postać sączących oraz swędzących czerwonych plam otoczonych przez mniejsze zmiany satelitarne. Leczenie polega na miejscowym stosowaniu środków przeciwgrzybiczych. Częstą zmianą u cukrzyków jest czyrak gromadny (karbunkuł) – oznacza obecność kilku czyraków zlewających się w jedną zmianę. Czyraki to forma gronkowcowego zapalenia mieszków włosowych, w przebiegu którego dochodzi do martwicy otaczającej tkanki. Na początku skóra jest miejscowo zaczerwieniona i bolesna, po kilku dniach tworzą się krostki. Powikłania naczyniowe i neuropatia w przebiegu cukrzycy – stopa cukrzycowa Powikłania cukrzycy obejmują zaburzenia w naczyniach krwionośnych, które dotyczą zarówno małych (mikroangiopatia), jak i średnich oraz dużych (makroangopatia) tętnic. Prowadzą one do ich zwężenia, a w konsekwencji – niedokrwienia. Szczególnie narażone są na to dystalne części kończyn dolnych – palce i stopy. Długotrwała, niewyrównana cukrzyca sprzyja rozwojowi neuropatii (uszkodzenia nerwów obwodowych). Uszkodzone są wszystkie rodzaje włókien: ruchowe, czuciowe i autonomiczne. Prowadzi to do zaniku mięśni i zniekształcenia stawów, utraty czucia (przez co cukrzycy mogą nie zauważać drobnych zranień), zaburzeń wydzielania gruczołów skórnych (suchości i nadmiernego rogowacenia) oraz zaburzeń autoregulacji przepływu krwi w naczyniach, co nasila zmiany niedokrwienne. Częstym objawem neuropatii jest piekący ból nóg. Angiopatia cukrzycowa i neuropatia prowadzą wspólnie do powstania przewlekłego owrzodzenia na stopach (tak zwana stopa cukrzycowa). Stopy są szczególnie narażone, ponieważ podlegają dużym siłom w trakcie chodzenia. Łatwo powstają na nich otarcia, a bez dokładnego oglądania skaleczenie może pozostać długo niezauważone. U cukrzyków rany goją się trudno i przez długi czas; mogą drążyć do głębiej położonych tkanek, nawet kości. Zwykle konieczna jest wielotygodniowa terapia z mechanicznym oczyszczaniem rany i zastosowaniem odpowiednich opatrunków, na przykład ze srebrem. Jak dbać o skórę chorując na cukrzycę? Najważniejszym czynnikiem, który ma wpływ na stan skóry osoby z cukrzycą jest stopień wyrównania tej choroby. Długo utrzymująca się zbyt wysoka glikemia sprzyja wysuszaniu skóry i jej infekcjom. Poza tym należy skórę regularnie oczyszczać i dokładnie osuszać, a następnie natłuszczać ją emolientami (za wyjątkiem przestrzeni pomiędzy palcami stóp – dodatkowe zawilgocenie w tej okolicy może sprzyjać rozwojowi grzybicy). Ze względu na ryzyko wyżej opisanych powikłań w obrębie stóp, niezwykle ważna jest odpowiednia ich pielęgnacja, która obejmuje codzienne oglądanie (jeżeli jest taka konieczność to z użyciem lustra) oraz obmywanie w letniej wodzie (nie może być zbyt gorąca), a następnie dokładne osuszanie. Paznokcie powinny być obcinane „na wprost”, a ostre krawędzie należy zeszlifować. Bezwzględnie należy unikać uszkodzenia tkanek miękkich wokół wału paznokciowego. Zaleca się stosowanie obuwia (oraz wkładek) dostosowanego do kształtu stopy oraz odpowiednich skarpet bezuciskowych wykonanych z naturalnych włókien. Pacjenci z cukrzycą powinni poddawać się regularnym zabiegom podiatrycznym (usuwanie modzeli i hiperkeratozy). Nie należy tego robić samodzielnie, zwłaszcza przy pomocy ostrych narzędzi. Pośrednio na stan skóry ma wpływ także dieta – powinna obejmować eliminację cukrów prostych. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Ból trzustki – objawy i przyczyny, jak boli trzustka? Trzustka jest narządem gruczołowym położonym w górnej części jamy brzusznej. Pełni ona w organizmie bardzo ważną funkcję – odpowiedzialna jest za produkcję soku trzustkowego, który ma w swym składzie enzymy regulujące procesy trawienne, jak również wytwarza ona insulinę i glukagon, czyli hormony wpływające na utrzymanie prawidłowego poziomu glukozy. Najczęstszą dolegliwością, którą odczuwamy przy zaburzonej pracy i chorobach trzustki, jest ból. Jakie zatem przyczyny mogą powodować ból trzustki? Pierwsza pomoc przy zawale Zawał mięśnia sercowego to martwica mięśnia sercowego spowodowana jego niedokrwieniem na skutek zamknięcia światła tętnicy wieńcowej doprowadzającej krew do serca. Do zawału mięśnia sercowego dochodzi najczęściej na skutek zamknięcia światła tętnicy wieńcowej przez blaszkę miażdżycową. Do zawału zdecydowanie częściej dochodzi u mężczyzn niż u kobiet, zwykle dotyka on osoby po 40 roku życia. Czkawka – przyczyny i leczenie Czkawka (łac. singultus) w większości przypadków bywa zjawiskiem całkowicie fizjologicznym oraz powszechnym. Jednakże uporczywa czkawka, która utrudnia funkcjonowanie, może być objawem chorób układu trawiennego i nerwowego. Z tego względu, mimo pozornie błahego charakteru, nie należy jej lekceważyć, a przy występowaniu innych niepokojących objawów koniecznie należy skonsultować się ze specjalistą. Czym jest czkawka? Co może oznaczać? Jak się jej pozbyć? Odpowiadamy w poniższym artykule. Paranoja indukowana (Folie a deux) – na czym polega zaburzenie psychiczne znane z filmu „Joker 2”? Wszystko wskazuje na to, że fabuła powstającego filmu „Joker 2" zbudowana zostanie wokół zaburzenia zwanego paranoją indukowaną (folie a deux). Znajomość objawów i charakterystyki tej przypadłości pozwala przewidzieć, o czym będzie opowiadała kontynuacja kinowego przeboju z 2019 roku. Pęknięty ząb – co robić, jak się leczy? Do najczęstszych przyczyn pęknięć zębów należą wady zgryzu, bruksizm, nagryzienie twardego przedmiotu. Uraz pojawia się także jako powikłanie leczenia kanałowego. Pęknięcie może dotyczyć korony zęba, ale też korzenia. Najczęstsze jest to pęknięcie poprzeczne (wzdłuż). Terapia polegW innych sytuacjach konieczne może być leczenie kanałowe czy nawet usunięcie zęba Ból po prawej stronie brzucha – co może oznaczać? Ból brzucha po prawej stronie to objaw wielu dolegliwości, które mogą dotyczyć zarówno dzieci, jak i dorosłych. W zależności od jego lokalizacji i typu będzie świadczył o różnych problemach. Co może powodować ból po prawej stronie brzucha? Hipertermia (przegrzanie) organizmu – objawy, przyczyny, pierwsza pomoc Fala upałów przetaczająca się nad krajem sprzyja wystąpieniu hipertermii. Do przegrzania organizmu dochodzi na skutek zaburzenia mechanizmów termoregulacji i niemożności oddania wytworzonego przez organizm ciepła. Szczególnie narażone na jego wystąpienie są noworodki i osoby starsze. Jak rozpoznać hipertermię? I jak wygląda pierwsza pomoc w przypadku podejrzenia udaru cieplnego? Jest ona znana powszechnie jako ziarnica weneryczna pachwin (LGV - lymphogranuloma venerum ), inaczej zwana także chorobą Nicolasa-Favre'a czy potocznie dymienicą tropikalną. W jej przebiegu dochodzi na początku do powstania zmiany pierwotnej pęcherzykowo-grudkowej w okolicy narządów płciowych lub odbytu, która jest niebolesna i
Grzybica pachwin (łac. Tinea inguinalis) jest dolegliwością pojawiającą się przede wszystkim u mężczyzn. Za rozwój choroby odpowiadają wilgotność i wysoka temperatura w fałdach pachwinowych. Grzybica pachwin najczęściej atakuje latem. Narażeni są na nią mężczyźni, który noszą obcisłą i nieprzewiewną bieliznę. Nieleczona grzybica pachwin może doprowadzić do grzybiczego zakażenia penisa, a także dodatkowego zakażenia drożdżami lub bakteriami. Często na rozwój grzybicy pachwin wpływają otyłość i cukrzyca. spis treści 1. Przyczyny grzybicy pachwin 2. Objawy grzybicy pachwin 3. Diagnozowanie grzybicy pachwin 4. Leczenie grzybicy pachwin rozwiń 1. Przyczyny grzybicy pachwin Choroba częściej pojawia się u młodych mężczyzn w wieku 18-30 lat. Grzybicy pachwin sprzyjają: wzmożona potliwość, częste noszenie obcisłej bielizny, uprawianie sportów kontaktowych oraz duża wilgotność powietrza. Grzybica w pachwinach pojawia się na skutek przeniesienia zmian grzybiczych z innych miejsc, np. ze stóp i szerzy się przez bezpośredni kontakt z zakażonymi przedmiotami, np. ręcznikami, gąbkami, bielizną lub też w wyniku kontaktu z zakażoną osobą. Najczęściej wywołują ją grzyby Epidermophyton floccosum oraz Trichophyton rubrum. Zobacz film: "Profilaktyka grzybicy" 2. Objawy grzybicy pachwin Do typowych objawów tej choroby zaliczamy: plamy rumieniowe ze stanem zapalnym, zmiany skórne z widocznymi grudkami i pęcherzykami, ogniska chorobowe umiejscowione w okolicy pachwin (zwłaszcza w miejscu przylegania moszny do ud), uczucie świądu, zmiana barwy skóry na kolory od czerwonego do brązowego, łuszczenie się zmian. Czasami może pojawić się rozległe ognisko rumieniowo-zapalne. Grzybica pachwin może rozszerzać się na skórę podbrzusza, pośladków i okolicę krzyżowo-lędźwiową. Może dojść też do zakażenia drożdżakowego prowadzącego do zmian wysiękowych w pachwinach. Przebieg choroby jest przewlekły. 3. Diagnozowanie grzybicy pachwin Chorobę diagnozuje się na podstawie mikroskopowego badania łusek pobranych ze zmian skórnych. Badaniu poddaje się mokry preparat z wodorotlenkiem potasu. Obecność grzybów można także potwierdzić poprzez hodowlę na pożywkach i zadziałanie odpowiednim barwnikiem np. czerwienią fenolową w przypadku dermatofitów. Grzybica pachwin może być pomylona z wyprzeniem bakteryjnym (nasilony stan zapalny w głębi fałdu skórnego), z wyprzeniem drożdżakowym (większy stan zapalny i zmiany wysiękowe w głębi fałdu) lub z łupieżem rumieniowym (stan zapalny jest mniejszy, nie pojawiają się grudki ani pęcherzyki) czy z łuszczycą (na chorej skórze nie ma pęcherzyków). 4. Leczenie grzybicy pachwin W leczeniu grzybicy pachwin stosuje się przede wszystkim maści, kremy i aerozole z lekami przeciwgrzybiczymi (np. klotrimazol, mikonazol, terbinafinę, cyklopiroks, tolnaftat, itrakonazol, chlormidazol w postaci maści, ekonazol w postaci kremu, naftyfinę, butenafinę lub oksykonazol). Należy je aplikować na zmienione chorobowo miejsce oraz skórę otaczającą. Można także zastosować preparat nanosrebra w sprayu. Czasem istnieje konieczność zażywania doustnych środków przeciwgrzybiczych. Nie należy stosować leków przeciwgrzybiczych łącznie z kortykosteroidami, ze względu na możliwość pojawienia się ogólnych i miejscowych działań niepożądanych. Chory powinien szczególnie dbać o higienę osobistą, nosić luźną, czystą i bawełnianą bieliznę, aby zmniejszać otarcia skóry. Można stosować pudry, które zapobiegają nadmiernej wilgoci. Zaleca się także przecieranie chorych miejsc spirytusem salicylowym. Niestety, grzybica pachwin jest chorobą, która często powraca. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Lek. Izabela Lenartowicz Certyfikowany lekarz medycyny estetycznej. Prowadzi Klinikę Medycyny Estetycznej.
Wyprzenie nie ma jednej przyczyny. Może mieć podłoże bakteryjne (wyprzenie bakteryjne), grzybicze (wyprzenie drożdżakowe) lub po prostu wynikać ze zmniejszonego odparowywania potu (wyprzenie mechaniczne). Stan zapalny charakteryzuje się: zaczerwienieniem skóry. czerwonymi i białymi, wyraźnymi plamami lub lśniącą skórą w
Witam Zauważyłem w okolicach pachwiny lekkie przebarwienia. Boję się że może być to grzybica. Nie są to mocno czerwone plamy. Widać jak bardziej brązowy kolor skóry i też drobne złuszczenie. MĘŻCZYZNA, 19 LAT ponad rok temu Dermatologia Grzybica
Z reguły nie prowadzi się statystyk dotyczących objawów, więc nie wiadomo, jak często pojawia się rumień pierścieniowy. Wiadomo jednak, że w boreliozie (po ukąszeniu przez kleszcza) ten typ rumienia występuje u 70-80% pacjentów. A w prawie 70% przypadków rumień pierścieniowy jest objawem chorób skóry, głównie grzybiczych. Wysypka na szyi i dekolcie może mieć różne podłoże. Pojawia się w wyniku reakcji alergicznej, zmian dermatologicznych lub hormonalnych. Czasem może jednak świadczyć o groźnych chorobach. Kiedy musimy zacząć się martwić? Zobacz film: "Swędząca skóra okazała się objawem raka" 1. Wysypka na szyi - trądzik młodzieńczy Wysypka na szyi może przyjmować różną postać, np. krostek, wybroczyn, grudek. Zwykle też towarzyszy jej świąd. Objaw ten jest często spotykany w przebiegu trądziku młodzieńczego. Zwykle ropne krostki pojawiają się na twarzy, ale mogą też rozprzestrzeniać się na szyję, a także dekolt, plecy i ramiona. Przyczyną powstawania zmian skórnych jest wzrost poziomu androgenów we krwi, który pojawia się w okresie dojrzewania. Trądzik może pojawiać się też na szyi osób dorosłych. Nie ma jednak podłoża hormonalnego, a związany jest ze złą dietą, stylem życia i nieodpowiednią pielęgnacją skóry. 2. Wysypka na szyi - alergia kontaktowa Wysypka pojawiająca się na szyi i dekolcie może też być objawem alergii kontaktowej. Po kontakcie z alergenem na skórze powstają swędzące bąble i obrzęki. Reakcję uczuleniową może wywołać praktycznie wszystko – sztuczna biżuteria, ubrania, perfumy. Reakcja alergiczna na szyi może też przybrać postać charakterystycznej pokrzywki. Może pojawiać się u dzieci oraz dorosłych i obejmować nie tylko szyję, ale też inne części ciała. 3. Wysypka na szyi - uszkodzenia wątroby Wysypka i zaczerwienienie na szyi i dekolcie może być też objawem uszkodzenia wątroby. W przebiegu tej choroby na szyi i dekolcie pojawiają się czerwone plamy i pajączki naczyniowe. To jeden z objawów marskości wątroby Bardzo swędząca wysypka i zabarwiona na żółto skóra mogą wskazywać na rozwój żółtaczki. Świąd jest tak uciążliwy, że trudno powstrzymać się od drapania. 4. Wysypka na szyi - toczeń rumieniowy układowy Kolejna groźna choroba, która może objawiać się wysypką na szyi. Toczeń to choroba autoimmunologiczna. Częściej występuje u kobiet niż u mężczyzn. Charakterystycznym objawem tej choroby jest rumień motylowaty pojawiający się w obrębie twarzy. Czerwone plamy mogą tęż pojawiać się na szyi i innych częściach ciała. 5. Wysypka na szyi - obrzęk naczynioruchowy Czerwone plamy i wysypka na szyi mogą pojawić się także w rezultacie tzw. obrzęku naczynioruchowego. Występuje on w różnych sytuacjach, np. podczas silnego wzburzenia, pod wpływem zimna, alkoholu i niektórych produktów spożywczych. W wyniku miejscowego rozszerzenia naczyń krwionośnych pojawiają się czerwone plamy na twarzy, szyi i dekolcie. Jeśli wysypka utrzymuje się przez dłuższy czas i towarzyszą jej inne niepokojące objawy należy skontaktować się ze specjalistą. Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez Dowiedz się więcej: polecamy
Dojście udowe znajduje się w pachwinie prawej lub w lewej (tętnica udowa), dojście promieniowe w okolicy nadgarstka. O wyborze dojścia naczyniowego decyduje lekarz. (Np. w Pracowni Hemodynamiki w Szpitalu Grochowskim w Warszawie obecnie do 95% zabiegów wykonywanych jest z dojścia promieniowego, pozostałe z dojścia udowego).
Rumień po kleszczu - Zobacz jak wygląda rumień wędrujący po ugryzieniu kleszcza ? Publikacja 12 stycznia 2020 Autor: Arkadiusz Ostojski 3 minuty czytania. Jak wygląda rumień po ukłuciu kleszcza i czy kleszcz, który ugryzł przenosił boreliozę?. Takie pytanie zadaje sobie każdy, kto miał kontakt z kleszczem lub zauważył dziwne zmiany skórne mogące być objawem rumienia po kleszczu. Spis treści: 1. Czym jest rumień po ukąszeniu kleszcza?2. Wędrujący rumień - kiedy się pojawia?3. Rumień wędrujący po kleszczu u dziecka4. Leczenie rumienia wędrującego5. Borelioza, a rumień6. Rumień po ugryzieniu kleszcza - perspektywy Rumień po kleszczu to kolista wysypka, która często pojawia się we wczesnych stadiach boreliozy – występuje u 50-80% pacjentów. Podobnie jak inne objawy związane z tą chorobą, rumień nie ma jednego określonego kształtu i może różnić się wyglądem, natężeniem, świądem. Może nie dawać żadnych dolegliwości poza zaczerwienieniem, ale czasem też swędzi lub piecze. Jest uważany za pierwszy i najważniejszy objaw boreliozy, a dzięki niemu łatwo wykryć miejsce, w które wgryzł się kleszcz, ale przyczyny powstawania rumienia na skórze nie muszą koniecznie być związane z kleszczem. Może to być wynik alergii, silnych emocji lub stresu, a z drugiej strony przyczyna może leżeć w poważnej chorobie lub stanie zapalnym skóry. Nie da się też dokładnie określić, po jakim czasie się ujawnia i jak długo się utrzymuje. Wynika to z wielu czynników środowiskowych i osobniczo zmienne. Ważne, by wiedzieć co robić, gdy się pojawi. Więcej informacji o boreliozie : Borelioza leczenie ziołami Neuroborelioza leczenie Czym jest rumień po ukąszeniu kleszcza? Rumień od kleszcza zwany potocznie wędrującym to duża wysypka, zwykle mierząca około 5 cm, która z biegiem czasu odczyn stopniowo się rozszerza. Rumień może pojawić się w miejscu, w którym nie widzieliśmy kleszcza - na skórze głowy, nodze, twarzy, ręce, plecach, w pachwinie, pośladkach czy na brzuchu. W konsekwencji jedno miejsce po ugryzieniu kleszcza może promieniować na 30 cm! Niektórzy ludzie o ciemniejszej karnacji mogą mieć wysypkę, która wygląda jak siniak. Charakterystyczne objawy dla rumienia po ukąszeniu kleszcza to: centralny punkt ugryzienia, zaczerwieniona skóra, mocniej zarysowane, czerwone końce wysypki, żółte plamy podskórne w miejscu wysypki, nieregularny kształt, opuchlizna brak świądu, brak pieczenia,brak bólu. Rumień po ugryzieniu kleszcza - zdjęcia różnych postaci Wiele osób zauważa ślad, guzy lub zaczerwienienie natychmiast po ukąszeniu kleszcza, ale zwykle te zmiany i obraz ustępują po kilku dniach i nie są oznaką boreliozy. Wraz z pojawieniem się niespecyficznych zmian skórnych warto również wypatrywać dodatkowych objawów, które w połączeniu mogą świadczyć o wczesnym etapie poważnej choroby odkleszczowej. Zalicza się do nich: gorączkę, ból głowy, dreszcze, bóle stawów, obrzęk węzłów chłonnych. Wędrujący rumień - kiedy się pojawia? Pierwszym objawem boreliozy jest reakcja skórna w miejscu ugryzienia kleszcza, zwana rumieńcem wędrującym. Może pojawić się już po 2-3 dniach od ukąszenia pasożyta i rozszerzać się przez kolejne 7-10 dni. Powszechnie uważa się, że 50-80% chorych na boreliozę doświadcza tej początkowej zmiany skórnej, charakteryzującej się wysypką rumieniową o docelowym kształcie, która powinna mierzyć co najmniej 5 cm szerokości, aby zakwalifikować się jako rzeczywistości odsetek ten jest wyraźnie zawyżony, ponieważ większość pacjentów nie zauważa wysypki, a już na pewno nie w jej klasycznej formie, która jest często określana jako „oko byka”. Ostatnie doniesienia potwierdzają, że w większości przypadków prezentacja dermatologiczna jest amorficzną, płaską, rozszerzającą się wysypką. Zamiast rumienia wędrującego kilka dni po ugryzieniu kleszcza mogą pojawić się niegroźne zmiany skórne, które są wynikiem reakcji na ślinę pasożyta. Przeważnie jednak mają one mniej niż 1 cm średnicy i znikają jeden dzień po ukąszeniu. Zarówno dorośli, jak i młodsi pacjenci doświadczają takich samych objawów, jeśli chodzi o rumień. Kleszcz wgryzając się w skórę początkowo nie powoduje żadnego dyskomfortu, szczególnie u dzieci. Warto pamiętać o tym, że młode osoby są częściej narażone na pojawienie się u nich boreliozy, ponieważ pasożyty chowają się w ich włosach, fałdach ubrań, butach. Dzieci wolniej też zasygnalizują wystąpienie objawów grypopodobnych czy zmian skórnych, dlatego w okresie od marca do października rodzice muszą bacznie obserwować swoje pociechy. Leczenie rumienia wędrującego Rumień po kleszczu jest charakterystycznym objawem boreliozy. Jeśli istnienie podejrzenie tej choroby, trzeba natychmiast zgłosić się do lekarza w sprawie rozpoczęcia leczenia. Opieka medyczna jest szczególnie ważna, jeśli pacjent ma też inne objawy wczesnej fazy boreliozy, które są zazwyczaj grypopodobne. Leczenie rumienia jest ściśle połączone z kuracją przeciwko boreliozie i polega na podaniu odpowiedniej dawki antybiotyków. Jeśli wysypka jest swędząca lub nieprzyjemna, można spróbować użyć leków antyhistaminowych, aby złagodzić objawy. W mniej wymagających przypadkach stosuje się zimne kompresy w celu schłodzenia obszaru wysypki. Jednak przed użyciem jakiegokolwiek leku na wysypkę należy skontaktować się z lekarzem. Nawet jeśli lekarz zdiagnozuje boreliozę na podstawie rumienia wędrującego, przeprowadzi także dodatkowo badanie krwi w celu potwierdzenia rozpoznania. Test immunoenzymatyczny (ELISA) wykrywa przeciwciała bakterii wywołujących boreliozę. Jest to najczęściej używany leczy się doustnymi antybiotykami, takimi jak doksycyklina lub amoksycylina. Leczenie trwające od 14 do 21 dni skutecznie leczy chorobę u większości osób. Borelioza, a rumień Rumień migrujący nie jest reakcją na ugryzienie przez kleszcza, ale zewnętrzną oznaką rzeczywistej infekcji boreliozą jest zaczerwienie. Kiedy po raz pierwszy pojawia się wysypka, choroba prawdopodobnie zaczęła rozprzestrzeniać się w ciele. Czerwone zmiany skórne są dowodem na to, że wirus właśnie rozmnaża się w organizmie i niszczy tkanki, z którymi ma styczność. Rumień wędrujący jest spowodowany wyłącznie przez boreliozę i ugryzienie kleszcza. Chociaż istnieją inne wysypki, które wyglądają jak rumień, to jednak doświadczony lekarz jest w stanie od razu zauważyć między nimi różnice. Rumień po ugryzieniu kleszcza - perspektywy U większości ludzi rumieniec wędrujący po kleszczu zanika w ciągu 3-4 tygodni, niekiedy przed zakończeniem terapii antybiotykowej. Warto jednak zdawać sobie sprawę z tego, że u niektórych może trwać nawet miesiącami pomimo leczenia. W boreliozie przewlekłej wysypka może przenieść się na inne części ciała, które nigdy nie były pogryzione przez kleszcza. Rumień wędrujący powinien całkowicie ustąpić po udanym wyleczeniu boreliozy. Jak zabezpieczyć się przed boreliozą Niestety, nie ma skutecznego szczepienia na boreliozę wciąż trwają prace nad jej wynalezieniem, a jedynym sposobem na zminimalizowaniem ryzyka zachorowania jest ochrona przed ukąszeniem kleszcza. Należy stosować skuteczne preparaty na kleszcze w celu uniknięcia ugryzienia przez kleszcze. Jedną z rekomendowanych substancji przez WHO odstraszających insekty jest deet, a największą skutecznością charakteryzują się repelenty zawierające 30–50% DEET, które zapewniają kilkugodzinną ochronę. Nosić odpowiedni ubiór chroniący przed pokąsaniem przez kleszcze (ubrania jasne, nogawki należy wpuścić do skarpetek), koszule z długim rękawem Wstępne oględziny należy zrobić jeszcze przed wejściem do domu, ponieważ kleszcze przyniesione w ubraniu do domu potrafią przeżyć w pomieszczeniach wiele miesięcy, Po wizycie w lesie lub innym miejscu bytowania kleszczy należy dokładne obejrzeć całe ciało ( szczególną uwagę należy zwrócić na okolice zgięcia łokci, pachwin oraz miejsca za kolanami w tym również przejrzeć włosy ) po zauważeniu kleszcza, należy jak najszybciej go usunąć. Aby mieć pewność, że nic nam nie umknęło warto wejść pod prysznic. Dobrze jest także wyprać odzież. Wszelkie podejrzane znamiona, których wcześniej nie miało się na ciele, powinny wzbudzić niepokój. Należy niezwłocznie udać się do lekarza. Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i spisem informacji z wielu renomowanych źródeł i w przypadku problemów zdrowotnych nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Zawsze w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem ! Rumień guzowaty nie jest zaraźliwy – nie można się zarazić, poprzez kontakt z guzkami na skórze chorego. Nie należy mylić rumienia guzowatego z rumieniem zakaźnym czy rumieniem po kleszczu. Jak wygląda rumień guzowaty – zdjęcia. Przykładowe zdjęcia zmian skórnych w przebiegu rumienia guzowatego: Rumień na skórze to po prostu medyczna nazwa zaczerwienienia na skórze, zwykle o wyraźnie zaznaczonych brzegach. Z jednej strony rumień na skórze może być wynikiem silnych emocji czy uczuleń, a z drugiej - objawem poważnych chorób. Kształty rumienia także są różnorodne: od kształtu girlandy, obrączki, motyla, do zwykłej, okrągłej plamy lub plamy o nieregularnym kształcie. Szczególnie charakterystyczny jest rumień wędrujący, znany objaw boreliozy po ugryzieniu kleszcza. spis treści 1. Rodzaje rumienia na skórze 2. Rumień wędrujący jako objaw boreliozy Rumień w języku medycznym oznacza zaczerwienienie, które występuje na skórze lub błonach śluzowych. Spowodowane jest zwykle przekrwieniem kapilar znajdujących się w powierzchownych warstwach skóry. Rumień na skórze może być spowodowany urazem, zakażeniem lub stanem zapalnym skóry. Właściwe leczenie możliwe jest wyłącznie po ustaleniu przyczyny rumienia. Zobacz film: "Przebieg wizyty u dermatologa" 1. Rodzaje rumienia na skórze Istnieją różne rodzaje rumieni pojawiających się na skórze gładkiej. Są to rumień wielopostaciowy - objaw nadwrażliwości na leki czy substancje chemiczne, w postaci zlewających się ze sobą rumieni obrączkowatych, wybroczyn, nadżerek i pęcherzy, rozpoznawany jest w trzech postaciach: erythema multiforme minor, jako zespół Stevensa-Johnsona i zespół Lyella; rumień guzowaty - zapalenie skóry, o podłożu autoimmunologicznym lub wywołane nadwrażliwością na leki, objawiające się dużymi, czerwonymi i bolesnymi guzami oraz opuchlizną, a także bólem stawów i podwyższoną temperaturą; rumień zakaźny - choroba wirusowa objawiająca się rumieniem w kształcie motyla na twarzy, w miarę rozwoju choroby rumień pojawia się na całym ciele w różnych kształtach, choroba występuje głównie u dzieci; rumień lombardzki - to choroba znana także jako pelagra, wywołana niedoborem witaminy B3 (PP), rumień pojawia się najczęściej na twarzy i dłoniach, a towarzyszą mu biegunka, otępienia, osłabienie, bezsenność, agresja i problemy z koordynacją; rumień stwardniały - określa się go także mianem gruźlicy stwardniałej, objawia się zapalnymi, guzowatymi zmianami na skórze, które w postaci wrzodziejącej ulegają rozpadowi, a w postaci niewrzodziejącej pozostawiają po sobie zagłębienia, objawy nawracają lub zaostrzają się wiosną i jesienią; rumień trwały - reakcja na przyjmowanie pewnych leków lub pokarmów, pojawiająca się w tym samym miejscu. PYTANIA I ODPOWIEDZI LEKARZY NA TEN TEMAT Zobacz odpowiedzi na pytania osób, które miały do czynienia z tym problemem: Rumień po kuracji Izotekiem - odpowiada mgr Iwona Jakubiak Rumień na łydce od półtora roku - odpowiada lek. Tomasz Budlewski Jak leczyć rumień? - odpowiada lek. Magdalena Pikul Wszystkie odpowiedzi lekarzy 2. Rumień wędrujący jako objaw boreliozy Rumień wędrujący pojawia się tylko u osób zakażonych boreliozą, choć nie u wszystkich chorych na boreliozę ten objaw występuje. Choroba z Lyme, czyli borelioza, jest bardzo trudna do zdiagnozowania, jeśli rumień na skórze się nie pojawił. Jednak w przypadku dostrzeżenia charakterystycznego rumienia wędrującego diagnoza boreliozy jest jasna. Natychmiast podejmuje się wtedy leczenie boreliozy. Rozpoznanie boreliozy nie wymaga w tym przypadku dodatkowych badań. Jak rozpoznać rumień wędrujący ? Ma on kilka swoistych cech. Jest to okrągłe zaczerwienienie na skórze o średnicy około 5-7 centymetrów. W części przypadków ma jednolity kształt, w innych składa się z okręgu wokół jasnej plamy lub wokół okrągłego zaczerwienienia. Ta zmiana skórna rozlewa się, rozrasta i zazwyczaj nie jest bolesna. Rzadziej pojawia się w nieregularnym kształcie, zawierając wybroczyny - także w tym przypadku będzie to zmiana skórna rozprzestrzeniająca się po skórze i długo się na niej utrzymująca. Rumień na skórze wędrujący pojawia się dzień lub dłuższy czas po ukąszeniu przez kleszcza. Rumieniowi wędrującemu rzadko towarzyszy świąd lub pieczenie. Inne objawy boreliozy to także bóle mięśni i stawów, męczliwość, problemy z koncentracją. Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy VVTUg.
  • t3a3enrxdd.pages.dev/277
  • t3a3enrxdd.pages.dev/381
  • t3a3enrxdd.pages.dev/325
  • t3a3enrxdd.pages.dev/164
  • t3a3enrxdd.pages.dev/287
  • t3a3enrxdd.pages.dev/10
  • t3a3enrxdd.pages.dev/185
  • t3a3enrxdd.pages.dev/161
  • t3a3enrxdd.pages.dev/184
  • rumień w pachwinie zdjęcia